www.TheSeaNation.gr

Κρίσιμη εβδομάδα

Τα κράτη μέλη του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΙΜΟ) θα συζητήσουν την τιμή του άνθρακα στη διεθνή ναυτιλία - την πρώτη παγκόσμια τιμολόγηση των εκπομπών σε οποιονδήποτε τομέα - στην 83η σύνοδο της Επιτροπής Προστασίας του Θαλάσσιου Περιβάλλοντος (MEPC 83) στο Λονδίνο αυτή την εβδομάδα.
Ωστόσο, υπάρχουν αρκετά ισχυρά έθνη - συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ - που αντιτίθενται στην ιδέα, γεγονός που υποδηλώνει ότι δεν θα συμφωνηθεί καθολική εισφορά.
Ένα συμβιβαστικό κείμενο που προτάθηκε κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της ομάδας εργασίας για τα αέρια του θερμοκηπίου (GHG) την περασμένη εβδομάδα αποκλείει μια καθολική εισφορά και περιλαμβάνει κλιμακωτές απαιτήσεις έντασης καυσίμου αερίων του θερμοκηπίου.
Ο ΙΜΟ υποσχέθηκε να υιοθετήσει ένα οικονομικό μέτρο ως τρόπο επίτευξης των συμφωνημένων περικοπών εκπομπών: 30% έως το 2030, 80% έως το 2040, για να φτάσει στο μηδέν έως το 2050.
Μια μελέτη της UNCTAD, που ανατέθηκε από τον ΙΜΟ, διαπίστωσε ότι μια εισφορά 150 έως 300 δολαρίων ανά τόνο αερίων θερμοκηπίου, εάν σχεδιαστεί σωστά, είναι ο καλύτερος τρόπος για να ελαχιστοποιηθούν οι οικονομικές επιπτώσεις της απαλλαγής της ναυτιλίας από τον άνθρακα στην αύξηση του παγκόσμιου ΑΕΠ και να προωθηθεί η παγκόσμια οικονομική ισότητα.
Εάν εγκριθεί, θα είναι ο πρώτος παγκόσμιος φόρος άνθρακα σε έναν σημαντικό ρυπογόνο τομέα για τη στήριξη των παγκόσμιων προσπαθειών για το κλίμα.
Ένα σημαντικό σημείο τριβής είναι η τιμή. Οι προτεινόμενες τιμές κυμαίνονται από 18,75 έως 150 δολάρια ΗΠΑ ανά τόνο εκπεμπόμενου διοξειδίου του άνθρακα. Μια μέση εισφορά ύψους 100 δολαρίων, εκτιμά η Παγκόσμια Τράπεζα, θα μπορούσε να αποφέρει 60 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως. Ωστόσο, η αντίσταση από ορισμένα κράτη μέλη αντικατοπτρίζει έναν γνωστό φόβο από τη βιομηχανία: η απαλλαγή από τις ανθρακούχες εκπομπές θα μπορούσε να καταστήσει το θαλάσσιο εμπόριο λιγότερο ανταγωνιστικό.
Η ναυτιλία διατηρεί το παγκόσμιο εμπόριο σε κίνηση, μεταφέροντας περίπου το 90% των εμπορεύσιμων αγαθών σε διεθνή ύδατα και έχει τροφοδοτήσει εδώ και καιρό την οικονομική ανάπτυξη στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Και χωρίς σημαντικές επενδύσεις, η μετάβαση σε καύσιμα μηδενικών εκπομπών, όπως η αμμωνία, τα οποία εξακολουθούν να είναι ακριβά και αναπόδεικτα, αναπόφευκτα θα αυξήσει το κόστος. Για τις αναπτυσσόμενες χώρες, ο μεγαλύτερος φόβος είναι οι υψηλότερες τιμές σε βασικά αγαθά, επιδεινώνοντας την επισιτιστική ανασφάλεια.